Gąsienice zwójkówek prowadzą skryty tryb życia. Na żerowanie wychodzą poza swoje kryjówki, najczęściej nocą. Należy podkreślić, że w ciągu ostatnich kilkunastu lat obserwujemy ciągłą tendencję wzrostową ich liczebności. Jest to grupa szkodników, która niewątpliwie przysparza sadownikom najwięcej kłopotu a często zaskakuje ich swoją obecnością i powodowanymi stratami. Gąsienice zwójkówek dość łatwo można odróżnić od gąsienic innych motyli, gdyż podrażnione „uciekają”, najczęściej do tyłu, szybkimi „wężowatymi ruchami” aby następnie opuścić się przy pomocy nitki przędzy na inną część rośliny lub do podłoża sadu. W przypadku gąsienic młodych stadiów (I, II) trudne jest określenie ich przynależności gatunkowej. Dopiero gąsienice starszych stadiów są łatwiejsze do rozpoznania i zakwalifikowania do konkretnego gatunku. Szkodliwość gąsienic zwójkówek polega nie tyle na uszkadzaniu liści i pąków ile zawiązków a w późniejszym czasie owoców. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że w wielu sadach właśnie zwójkówki powodują najwyższy procent uszkodzeń zawiązków i owoców.
Badania prowadzone w wielu rejonach wykazały, że w poszczególnych sadach występują różne gatunki, ale najczęściej są to takie jak: zwójka siatkóweczka, zwójka bukóweczka, wydłubka oczateczka, zwójka różóweczka. Na podstawie prowadzonych obserwacji wiemy, że w ciągu ostatnich kilkunastu lat zwójka siatkóweczka znacznie rozszerzyła swój zasięg i jest jednym z ważniejszych gatunków na terenie całej Polski. Wymienione wyżej gatunki występują na obszarze całego kraju. Niektóre z nich są aktywne od wczesnej wiosny do końca lata, są to; zwójka siatkóweczka, zwójka bukóweczka (mają dwa pokolenia w sezonie wegetacyjnym) oraz wydłubka oczateczka, która ma jedno pokolenie, ale rozciągnięty okres występowania. Do monitorowania obecności i liczebności większości ważnych ekonomicznie gatunków zwójkówek występujących w sadach dostępne są pułapki feromonowe. Powinny one znaleźć się w każdym racjonalnie prowadzonym sadzie, ponieważ są niezwykle użytecznym narzędziem ułatwiającym ustalenie obecności danego gatunku, termin rozpoczęcia lotu, jego dynamikę oraz pozwalają stwierdzić jakie gatunki są w danym obiekcie dominujące. Ten ostatni element jest bardzo ważny dla opracowania programu zwalczania.
Żerowanie gąsienic zwójkówek we wczesnym okresie może powodować opadanie zawiązków lub deformowanie wyrastających z nich owoców. Wiosenne objawy żerowania gąsienic zwójkówek to pozwijane i sprzędzione liście lub rozety liściowo-kwiatowe, wygryzione liście lub uszkodzone zawiązki. Ważne jest więc dokładne przeglądanie rozet liściowo-kwiatowych w okresie kwiecień – maj.
Najważniejszym terminem zwalczania zwójkówek jest termin wiosenny. Zabieg ten decyduje na ogół o tym jak kształtuje się występowanie tych szkodników w późniejszych terminach sezonu wegetacyjnego. Według dotychczasowo ustalonych progów zagrożenia zabieg wykonuje się wówczas, kiedy liczebność szkodnika wynosi średnio 5 lub więcej gąsienic na 100 rozet w próbie 200 losowo analizowanych. Ze względu na bionomię zwójkówek (tworzenie różnego rodzaju kryjówek, żerowanie pod oprzędami na spodniej stronie liści lub między sprzędzionymi liśćmi) zalecane jest, szczególnie w pełni sezonu, stosowanie wyższych objętości cieczy roboczej (750 l/ ha) co znacznie zwiększa możliwość dotarcia preparatu do szkodnika.
