Szkodnik o szerokim zasięgu występowania, z reguły w większym nasileniu występuje w Polsce południowej i środkowej. Szczególnie chętnie w sadach zagęszczonych i zaniedbanych. W przeszłości jeden z ważniejszych szkodników jabłoni. Postać dorosła to zielonoszary pluskwiak równoskrzydły długości ok. 3 mm z dachówkowato ułożonymi przezroczystymi skrzydłami.

Po wylęgnięciu z jaj zimowych larwy (5 stadiów) żerują na rozwijających się pąkach kwiatowych i liściowych powodując ich deformowanie, a nawet zasychanie.

Słodkie wydzieliny larw powodują sklejanie się pąków . Owady dorosłe pojawiają się w drugiej połowie czerwca – jaja składają sukcesywnie przez wrzesień i październik. Jaja są żółte wydłużone długości ok. 0,4 mm ułożone najczęściej paciorkowato wzdłuż fałdów kory okalających krótkopędy. W ciągu roku występuje jedno pokolenie. Zwalczanie jeśli konieczne wykonuje się w fazie zielonego pąka kwiatowego. Oprócz miodówki jabłoniowej na jabłoniach występują jeszcze miodówki o łacińskich nazwach Cacopsylla melanoneura i Cacopsylla picta. Są one zdecydowanie mniej liczne i nie powodują takich bezpośrednich uszkodzeń jak miodówka jabłoniowa. Ich obecność w sadzie nie jest jednak obojętna bo mogą stwarzać znaczne zagrożenie dla zdrowotności drzew. Gatunki te są bowiem efektywnymi wektorami fitoplazmy powodującej proliferację jabłoni. Obydwa gatunki zimują w stadium owadów dorosłych i wczesną wiosna (marzec, kwiecień) migrują z miejsc zimowania do sadów jabłoniowych. W związku ze wzrastającym zagrożeniem proliferacją powinno prowadzić się monitoring występowania tych gatunków.

Prof. dr hab. Remigiusz Olszak
Instytut Praktycznego Sadownictwa